ثریا قاسمی - دانشجو کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
محمود فغفور مغربی - استاد گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

در حوضه های شهری افزایش جمعیت و تغییر کاربری اراضی باعث افزایش چشمگیر سطوح نفوذناپذیر می گردد. در این تحقیق به منظور کاهش دبی پیک و افزایش زمان رخداد پیک سیلاب از حوضچه های تأخیری به عنوان یکی از روش های کنترل سیلاب استفاده شده است. به منظور مقایسه دبی طرح با الگوهای مختلف بارش، بلوک تناوبی به عنوان روشی مطمئن جهت تعیین زمان وقوع اوج رگبار در منطقه مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه جهت ارزیابی عملکرد سیستم زهکشی رواناب سطحی، به دلیل پیچیدگی های موجود در زمینه شبیه سازی رواناب شهری، برای انجام محاسبات بارش رواناب و ارزیابی شبکه از مدل - SWMM5.0 استفاده شده است. با توجه به وضعیت توپوگرافی، بازدید میدانی در طی دو مرحله مدل سازی، جانمایی برای دو و سه مکان مناسب جهت احداث حوضچه های کنترل سیلاب شناسایی گردیدکه در صورت استفاده از دو مخزن دبی پیک 31 % و در صورت استفاده از سه مخزن دبی پیک 38 % کاهش می یابد.

حوضچه های تأخیری، روش بلوک تناوبی، مدل بارش رواناب - 5.0 SWMM