احسان اله اشتهاردیان - دانشجوی دکتری مدیریت ساخت دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران
رضا عباس نیا - دانشیار دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران
عباس افشار - استاد دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران

به علت عدم قطعیتهای موجود در صنعت ساخت، استفاده از روش مسیر بحرانی CPM به صورت قطعی در زمانبندی ها منجر به تخمینهای نادرست می شود. از سوی دیگر راحتی کارکرد روش مسیر بحرانی، و قطعی بودن تقدم و تاخر فعالیتها در زمانبندی، مدیران پروژه های ساخت را به سوی استفاده از این روش ترغیب می کند و سایر روشهایی چونGERT و PERT زیاد در پروژه های ساخت مورد استقبال نیستند. لذا در این تحقیق به ارائه روشی پرداخته شده است، که درصدد اصلاح نگاه قطعی روش مسیر بحرانی باشد. به علت تکراری نبودن فعالیتها در بسیاری از پروژه ها و نبودن اطلاعات آماری دقیق از زمان اجرای فعالیتهای مشابه در سایر پروژه ها، در تخمین زمانهای اجرای فعالیتها از تئوری مجموعه های فازی استفاده شده است. در مدل پیشنهادی برای بدست آوردن زمان اجرای هر مسیر در شبکه و مقایسه زمان مسیرها برای بدست آوردن زمان اجرای پروژه از ریاضیات فازی استفاده شده است. و شاخص α در مدل اثر ریسک پذیری و خوش بینی مدیر پروژه در انتخاب مسیر بحرانی با لحاظ کردن برشهای خوش بینیβ منظور شده است. لذا مزیت عمده این مدل علاوه بر ورود بحث عدم قطعیت در زمان اجرای فعالیتها، دخالت میزان ریسک پذیری و خوش بینی مدیر پروژه در انتخاب مسیر بحرانی و نتیجتا تخمین زمان اجرای پروژه باتغییر میزانβ و α است. در انتها برای راست آزمایی مدل و نشان دادن این تغییرات یک پروژه شامل 18 فعالیت مورد بررسی قرار گرفته است.

پروژه های ساخت، منطق فازی ، CPM فازی ، ریسک پذیری