مصیب اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه تهران دوره مجازی
فاطمه نارنجی ثانی - استاد دانشگاه تهران

گوشهگیری واکنشی است که باعث میشود کودک از نظر اجتماعی منفرد باقی بماند، دوستان کمی داشته باشد، و به ندرت با دوستان همسن خود بازی کند و فاقد مهارت های لازم برای سرگرمیو تفریح باشد. کودکان گوشهگیر برخی به خیالبافی میپردازند، برخیدیگر دچار ترسهای توجیه ناپذیر میشوند، و گروهی هم بدون هیچ علت واضحی، دچار افسردگی میشوند)نریمانی، 1832 (. برخی از کودکان و نوجوانان در برخورد با محرومیت عاطفی و ناکامیها و تنشهای موجود در خانواده راه عزلتطلبی و انزواگزینی را پیش می گیرند و برخلاف افراد پرخاشگر که دیگران را مورد پرخاشگری خویش قرار میدهند و با پرخاشگری درونی، خود را هدف پرخاشگری شان قرارمیدهند)لیندن فیلد، 1838 (. پژوهشگر که آموزگار چندپایه در یکی از مدارس ابتدایی شهرستان جاجرم میباشد در مواجهه با گوشهگیری یکی از دانش آموزان با هدف کاهش مشکل گوشهگیری و عدم شرکت در فعالیتهای اجتماعی دانش آموز مورد نظر، با استفاده از روش تغییر رفتار برخواسته از نظریه شرطی سازی کنشگر به شیوه اقدام پژوهی، رفتارهای وی مورد مشاهده قرار داده و با زمینه سازی و ایجاد شرایط با هدف تغییر رفتار آماج، به میزان قابل توجهی موفق به بازگرداندن وی به فعالیت های اجتماعی گردیده و او را از حالت انزوا و گوشهگیری خارج گردانید.

گوشهگیری، انزوا، رفتار آماج،شرطی سازی کنشگر، فعالیت های اجتماعی