فاطمه نارنجی ثانی - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
اقبال خانی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
لیلا ادیبی - لیسانس ، دبیرمدارس استثنایی شهرسنندج

اهمیت وجود شادکامی دردانشآموزان کم توان ذهنی آموزش پذیرو تاثیر فعالیت های بازی بومی محلی برآن عنون مسئله اصلی مطالعه حاضر بهشمار میرود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تأثیرات یک دوره فعالیت بازی های بومی محلی بر- شادکامی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر آموزشپذیر 21 تا 21 سال پسر شهرستان سنندج درسال تحصیلی 93-94 انجام شده است. بدین منظور 93 نفر دانشآموز کمتوان ذهنی آموزشپذیر پسر از بین 293 نفر دانش آموز کم توان ذهنی آموزشپذیر پسر بهطور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه آزمایشی ) 21 نفر( و کنترل ) 21 نفر( به صورت تصادفی تقسیم شدند. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون ی پس آزمون با گروه کنترل بودبه منظور گرداوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد اسنفاده گردید. ابندا پیشآزمون بر روی دو گروه اجرا شد و سپس تأثیرات یک دوره فعالیت بازیهای بومی محلی بر اساس کتاب بازی بومی دوره اول منوسطه پیش حرفه ای خاص کودکان کم توان ذهنی تالیف سازمان آموزش وپرورش اسنثنایی کشور بعنوان برنامه مداخلهای به مدت 1 ماه و هر هفنه 9 جلسه )یک ساعتی اجرا شد پس از اتمام دوره مداخله پرسشنامه شادکامی آکسفورد بار دیگر بر روی دو گروه اجرا شد. برای تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل وتحلیل کوواریان اسنفاده شد. ننایج نشان داد بین وملکرد دو گروه آزمایش و کننرل در میزان شادکامی تفاوت معنادار وجود دارد؛ این یافنه نشان میدهد اجرای یک دوره بازی های بومی محلی به گونه ای معنادار در افزایش شادکامی دانش آمیوزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر پسرگروه آزمایش مؤثر بوده است.

بازی های بومی محلی، شادکامی، دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر