ملیحه نیشابوری محمدی - گروه مشاوره،واحد قوچان،دانشگاه آزاد اسلامی،قوچان،ایران
سکینه سلطانی کوهبنانی - استادیارروانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه فردوسی مشهد

یکی از شیوه های مداخلاتی که همیشه در کنار سایر روش ها مورد توجه بوده است و اثر بخشی آن در حوزه های مختلف ازجمله اختلالات روانی کودکان مورد تایید قرار گرفته است بازی درمانی می باشد.هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله یآموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان دارای اختلال اوتیسم بوده است. - این پژوهش از طرح های نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد می باشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان 6 - 12 ساله ی مبتلا به اتیسم شهر مشهد که در سال تحصیلی 94 - 1393 در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول بهتحصیل بودند و مادران آنها می شد. 20 نفر از کودکانی که مادرانشان داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند خودبودند واین کودکان نیز در آزمون گارز نمره ای بین 85 تا 115 کسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 12 جلسه آموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی شرکت نمودند. و مجددا پرسشنامه گارز بر روی کودکان اجرا شد داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SSSS تحلیل شد.نتایج ،این فرضیه را که آموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد تایید نمی کندP=0/16 بنابراین نتایج این تحقیق نتوانست شواهد کافی را در اثربخشی این برنامه برافزایش مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم فراهم نماید

آموزش مادر کودک ،اوتیسم، بازی درمانی ،مهارت های ارتباطی