زهرا چایچی سلماسی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد قزوین
زهره داودپور - دکترای شهرسازی و عضوهیئت علمی دانشگاه آزاد قزوین

واقعیتهای زندگی روز مره نشان می دهد که افراد معلول با تصویری که از خود دارند ، نمی توانند روابط عادی اجتماعی با دیگران برقرار کنند و در نتیجه گوشه گیری می کنند. فضاهای ویژه معلولین و نابینایان ، آنها را به دور از افراد جوان وسالم محصور کرده و از جامعه متمایز میکند. اما معلولان به هیچ وجه خواستار خاص شدن و متمایز دیدهشدن نیستند بلکه خواستار رابطه ای بسیار عادی و معمولی ، درست همانند افراد سالم در روابط اجتماعی هستند. با کمال تاسف مبلمان شهری ، معابر شهری در ایران در طراحی خود چه در قدیم که اطلاعات و آگاهی نسبت به حقوق معلولین کمتر بوده و چه در بخش هایی که به تازگی ساخته شدهاند دچار مشکلات عدیده ای می باشد. معلولیت به مثابهپدیده ای زیستی و اجتماعی واقعیتی است که تمام جوامع صرف نظر از میزان توسعه یافتگی اعم از کشورهای صنعتی و غیر صنعتی با آن مواجه هستند.این پژوهش مبتنی بر مطالعات میدانی و کتابخانهای است و باتوجه به قوانین و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی حرکتی بوده است. و هدف از تحقیق حاضردر این مقاله مناسب سازی معابر شهری و در ابتدا مشکلات معابر و پیاده رو ها ی در شهرها را مورد بررسی قرار داده ایم.

معلولین ، معابر شهری ،ضوابط معلولین ،پیادهروها