شکوفه السادات نائینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، دانشکده معماری و شهرسازی، قزوین، ایران
جمال الدین سهیلی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، دانشکده معماری وشهرسازی، قزوین، ایران

طراحی بناهای میان افزا مسئله ای بسیار پیچیده است چرا که اینگونه بناها از آن جهت که ساختارهایی جدید در درون بافت تاریخی هستند باید روح زمان حاضر را القا و بیان کنند ولی در عین حال طرح آنها باید زمینه ی تاریخی را که در متن آن قرار گرفته اند مورد توجه قرار دهد، بهرام قدیری در کتاب خود (ساختارهای جدید در محیط های تاریخی) روشهایی را که معمولا معماران برای ساخت و ساز در بافت های تاریخی اتخاذ می نمایند، دسته بندی می کند. هدف از این پژوهش که در یکی از سایت های تاریخی شهر قزوین صورت گرفته است، شناسایی آن روش از طراحی بناهای میان افزا در بافت های تاریخی می باشد که از دیدگاه شهروندان و ساکنان این مناطق بیشتر ترجیح داده می شود و بیشتر به تداوم بافت تاریخی کمک میکند. روش به کار گرفته شده در این پژوهش پیمایشی است و اطلاعات به دو طریق مطالعات اسنادی و میدانی (پرسشنامه) جمع اوری شده است. جامعه آماری این تحقیق را 120 نفر از شهروندان و ساکنان بافت تاریخی مورد مطالعه تشکیل می دهد و نتایج به دست آمده نشان می دهد که شهروندان راهکار غیر قابل رویت (زیرزمین سازی) را به عنوان استراتژی ترجیحی طراحی بناهای میان افزا در بافت تاریخی بر می گزینند

بناهای میان افزا، بافت تاریخی، ترجیح شهروندان، بهرام قدیری