حسن احمدی - استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
نادیا کمالی - کارشناس ارشد آبخیزداری
علی سلاجقه - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
محمد جعفری - استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

یافتن مدل مناسب برای بررسی میزان و چگونگی فرسایش و رسوب در مناطقی که فاقد ایستگاههای رسوب سنجی هستند یکی از اهداف محققین می باشد . منطقه مورد مطالعه در جنوب استان اصفهان و شمال شرقی شهرستان سمیرم در فاصله 7 کیلومتری این شهرستان تحت عنوان حوزه آبخیز قره آقاچ قرار گرفته است و دارای مساحت 8667 هکتار می باشد . در مطالعه صورت گرفته ابتدا حوزه آبخیز مورد مطالعه به 5 زیر حوزه تقسیم شد و مطابق روش ژئومورفولوژی هر زیر حوزه به واحدهای کاری تقسیم شد . سپس میزان فرسایش و رسوب در این واحدها به دو روش EPM و PSIAC مورد محاسبه قرار گرفت و مشخص شد کدام حوزه دارای بیشترین فرسایش است . در روش EPM شدت فرسایش توسط چهار عامل زمین، ضریب حساسیت سنگ و خاک به فرسایش ، شیب و وضعیت فعلی اراضی، بر آورد ش د و در روش PSIAC شدت فرسایش توسط نه عامل زمین شناسی ، خاک ، اقلیم ، رواناب ، توپوگرافی ، پوشش زمین ، نوع استفاده ، فرسایش و فرسایش رودخانه ای برآورد شد . طبق نتایج بدست آمده در روشEPM بیشترین میزان رسوب ویژه برحسب Ton / km²/year مربوط به زیرحوزه چهار قاچ به مسا حت 1590 هکتار و کمترین میزان رسوب ویژه مربوط به زیر حوزه قره قاچ 1 به مساحت 1715 هکتار می باشد . همچنین بر آورد حاصل به روش PSIAC نشان می دهد که بیشترین میزان رسوب ویژه مربوط به زیرحوزه چیرچیر به مساحت 1902 هکتار و کمترین میزان رسوب ویژه مربوط به زیر حوزه شرق کوه شیر برنجی به مساحت 2300 هکتار می باشد .

روش EPM ، روش PSIAC ، واحد کاری، حوزه آبخیز قره آقاچ، رسوب ویژه