علی محمدیان بهبهانی - عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه شهید چمران اهواز
محمد فرجی - دانشجوی دکتری آبخیزداری و عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ش
نادر جندقی - عضو هیات علمی گروه مرتع و آبخیزداری دانشکده گنبد، دانشگاه علوم کشاورز
محمدعلی صارمی نائینی - کارشناس ارشد بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران .

با توجه به اینکه روند یابی سیلاب در حوزه های فاقد آمار چه از طریق هیدرولیکی و چه به صورت هیدرولوژیکی عملاً با مشکل مواجه می باشد و از طرفی عدم وجود ایستگاههای هیدرومتری مناسب جهت محاسبه دبی های حداکثر و هیدروگرافهای مربوطه امکان روند یابی و انجام مطالعات سیل خیزی را تنها به استفاده از برخی روشهای تجربی محدود می سازد . در این تحقیق به منظور ارزیابی کمی خطر سیل خیزی در حوزه آبخیز رودخانه بار که یکی از دو حوزه آبخیز بالادست شهر دماوند محسوب می شود، اقدام به محاسبه دبی های ماکزیمم و هیدروگرافهای مربوط ب ا دوره بازگشتهای 2 ، 5 ، 10 ، 25 ، 50 و 100 سال و سپس مقایسه آن با ظرفیت آبگذری مقاطع خروجی زیر حوزه ها و پلها در نزدیکی شهر دماوند با استفاده از روش ضریب زبری مانینگ گردید . نتایج نشان داد که به جز مقطع دهانه پل خروجی حوزه در شهر دماوند سایر مقاطع توان عبور دبی هایی با دوره بازگشت حداکثر 100 سال را دارند، هر چند تلفیق این نتایج با سایر زیر حوزه های تغذیه کننده سیلاب د ر بالادست شهر دماوند از جمله حوزه آبخیز رودخانه تار می تواند احتمالاً نتایج متفاوت تری را نشان دهد .

روندیابی سیلاب، هیدروگراف، ضریب زبری، دماوند