آزاده امیدوار - دانشجوی دکترای برق، دانشگاه علم و صنعت ایران
کریم محمدی - استاد دانشکده برق، دانشگاه علم و صنعت ایران

شبکه های تحمل پذیر تاخیر (Delay tolerant networks (DTNs ،شبکه های بیسیم با ویژگی ارتباطات گذرا هستند. در این شبکه ها، تحرک و جابه جایی گره ها، ساختار پویا، انرژی محدود گره ها و ... موجب بروز قطعی در ارتباط بین آنها می گردد.DTN در محیط های چالشبرانگیز گوناگونی مانند ماهواره ها، محیط های جنگی و ... به کار می رود. در این شبکه ها، مسیر دائمی بین گره مبدا و مقصد در بیشتر مواقع وجود ندارد. به همین دلیل، روش های مسیریابی مرسوم در شبکه های اقتضایی در DTN کارآیی ندارد. در این شبکه ها از ساز و کار ذخیره و ارسال برای تبادل پیغام ها استفاده می شود. این امر موجب اتلاف منابع شبکه خواهد شد. روش پیشنهادی که Crouting نام دارد، میکوشد با بررسی و کنترل تعداد بسته های توزیع شده در شبکه، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش دهد. این روش، تعداد بسته های پراکنده در شبکه را کاهش داده و درصد تحویل پیغام ها به گره مقصد را افزایش میدهد. مقایسه روش پیشنهادی با روش هایی نظیر PRoPHET و ER موفقیت روش مذکور را نشان می دهد. در Crouting،درصد حذف بسته ها از بافر به طور میانگین 80 درصد کمتر از PRoPHET و ER درصد تحویل بسته ها به طور میانگین 5 درصد بیشتر از PRoPHET و ER است.

شبکه های تحمل پذیر تاخیر،DTN،درصد تحویل بسته ها (پیغام ها)، تاخیر تحویل بسته ها (پیغام ها)، تعداد بسته های حذف شده