رضا خیرخواهی اوغانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مرتضی دلیری - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری تهران
علیرضا زمردی پور - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری تهران
فریبا عطائی - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری تهران

تزریق مستقیم ژنهای نوترکیب به داخل زیگوت، روش متداول در ایجاد تغییرات ژنتیکی در حیوانات آزمایشگاهی است. در این مطالعه تکنیک میکرواینجکشن در زیگوت موش اجرا و بهینه سازی گردید. سوزن تزریق ژن با اندازه های مختلف ساخته شد. محلول حاوی Cdna هورمون رشد انسانی به داخل پیش هسته نر در زیگوت ها تزریق گردید و زیگوت ها تا مرحله 2 و 4 سلولی کشت داده شدند. لایه زوناپلوسیدا از جنین ها حذف و واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) بر روی جنین ها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی cDNA هورمون رشد انسانی و ژن β-action (بتا اکتین) به عنوان کنترل انجام شد. در این مطالعه، نژادهای مختلف موش به لحاظ پاسخ به هورمون های گونادوتروپین PMSG و hCG ، تأثیر سوزنهای تزریق با قطرهای مختلف در بقاء زیگوت ها و همچنین تأثیر محیطهای کشت ساده و غنی دستکاری زیگوت (M2 و FHM) و کشت جنین (DMEM/F12 و KSOM) در رسیدن زیگوتهای تزریق شده به مرحله تقسیم بندی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج این بررسی ها نشان داد که 90% زیگوتهای به دست آمده از زاده های نسل اول دو نژاد BALB/c و NMRI بعد از تزریق DNA در محیط DMEM/F12 به مرحله 2 سلولی رسیدند، محیط KSOM توقف در مرحله دو سلولی را در این جنین ها از بین برد. محصول PCR جنین های دو و چهار سلولی بر روی ژن آگارز باند β - اکتین (250bp) را نشان داد، در رابطه با cDNA هورمون رشد انسانی باندی مشاهده نشد.

زیگوت موش، دستکاری جنین، سوپراولاسیون، ترانسژنیک، میکرواینجکشن