میترا هاتفی

نانوتکنولوژی فضایی در مقیاس نانو است (یعنی یک میلیاردم متر) که کوچکتر از میکرو (یک میلیونوم متر) و بزرگتر از پیکو (یک تریلیونوم متر) می باشد. به عبارت دیگر نانوتکنولوژی مجموعه ای از تکنولوژی هایی است که به طور جداگانه و یا به صورت ترکیبی در ساخت محصولات و ابزارها به کار می رود. بعضی از این تکنولوژی ها درحال حاضر در دسترس می باشند ولی سایرین در حال توسعه وگسترش هستند و درسال ها و یا دهه های آینده به کار میروند. یکی از راههای طبقه بندی نانوتکنولوژی تقسیم آن به ابزار، مواد، وسایل (فزاره) و نیز ماشین آلات و مواد هوشمند است. ابزارهای نانوتکنولوژی شامل تکنیک های میکروسکوپی و تجهیزاتی است که به مصرف کننده اجازه تجسم و دستکاری در مقیاس نانو می دهد. نانو مواد شامل سه محدوده اصلی می باشند: نانو مواد خام که شامل نانوپارتیکل ها (نانو ذره ها) و مواد نانوکریستالی هستند که به سهولت ساخته شده و جایگزین مواد فله ای با کارآیی کمتر می شوند. این مواد می توانند به صورت مواد سازگار زیستی یا پوشش ها در پوشش دهی به مولکول های دارویی، جایگزینی بافت های استخوانی، پروتزها و اندام های مصنوعی و همچنین مواد کاشتنی (ایمپلنت) کاربرد داشته باشند. علاوه بر این مواد نانو ساختار که شامل اشکال فرآوری شده از نانو مواد خام هستند که حالت ها و عملکردهای ویژه ای را تولید می کنند مانند ذرات کوانتومی، دندریمرها، نانوتیوب ها و فولران ها که اولین مواد عجیب نانوتکنولوژی هستند. این مواد اشکال تازه ای از مولکول های کربن هستند که تولید موادی می کنند که ١٠٠ برابر قوی تر از فولاد و ١٫۶ وزن فولاد را دارند. هدایت الکتریکی آن ها بیشتر از مس بوده و به راحتی در بعضی از حوزه های پزشکی کاربرد دارند. این مواد با آنکه هنوز در مرحله تحقیق و توسعه هستند، ولی می توانند در بسیاری از حوزه های پزشکی مثل ساخت ماهیچه های مصنوعی، سرنگ های تزریقی ویژه سلول های انفرادی و سیستم های حمل دارو کاربرد داشته باشند.

Molecular modelling, Retro-Inverso (RI) Peptides, MHC class II molecules, Polyproline twist