لیلا محبی - گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات آذربایجان شرقی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
محمدباقر کبیرصابر - گروه معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

از آنجا که هر شئ تاریخی برای آنکه بتواند بر محیط زندگی امروز نقشی رنگین و فراتر از یک شئ موزه ای را ایفا نماید، باید در محیطی پویا قرار گیرد چراکه ادامه حیات و پویایی شهر در دوران معاصر ناگزیر از سازگاری و جوابگویی به نیازهای فرهنگی، اقتصادی و.... شهروند معاصر می باشد. لذا هر چه میزان مشارکت بافت های تاریخی در فعالیت های جاری بیشتر باشد، امکان بقاء آنها افزون خواهد شد و این امر میسر نخواهد شد مگر با امر مرمت و استحکام بخشی به این کالبدهای ناتوان و بهره وری فرهنگی کارآمد از فضاهای احیاء شده که می تواند این بخش از شهر را از حالت خمودگی و غفلت خارج ساخته و فضای شهری زنده و پویایی را به جریان بیندازد. اﯾﻦ ﺑﺎﻓﺖﻫﺎ دارای تونل ها، نقاط قوت و فرصت های زیادی هستند که بر اساس شناخت جامع و برنامه ریزی صحیح این نقاط، می توان راهبردهای بهینه ای جهت ساماندهی وضعیت موجود بافت های فرسوده ارائه داد.

بافت تاریخی، بافت فرسوده، بافت مرکزی ارومیه، حفاظت، توسعه