آرزو نجائی - استادیار گروه مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
ژیلا نصوری گزنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب و فاضلاب، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
لیلا عباسی - دانشجوی ارشد آموزش محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

تغذیه کم طبیعی، سرعت زیاد تبخیر و بهره برداری فراوان، آبخوان های ایران را با افت سریعی مواجه ساخته است به همین دلیل می بایست برای جلوگیری از افت سطح آب زیرزمینی با اعمال برنامه های صحیح مدیریتی، تعادل بهم خورده آبخوان احیا شود. جهت نیل به این هدف، تغذیه مصنوعی یکی از گزینه های مناسب است. پژوهش حاضر علاوه بر آن که به مطالعه روش های سطحی، زیرزمینی، غیرمستقیم و ترکیبی جهت تغذیه مصنوعی پرداختهف ملاحظات مؤثر بر انتخاب روش تغذیه و ویزگی های اجرایی برای ارائه بنیادهای تغذیه آب زیرزمینی را هم مورد بحث و بررسی قرار داده است. همچنین در این تحقیق برای دستیابی به گزینه هایی در پیش بینی آثار تغذیه آبخوان، تکنیک های اساسی مدل سازی آب زیرزمینی و نیز فلسفه های رفتارسنجی کیفیت آب از جمله سطح ایستایی در راستای تأکید بر لزوم پاسداری و محافظت از مخازن آب زیرزمینی ارائه شده است. نتایج چنین مطالعاتی ارزیابی جامعی از تغذیه در مقیاس بزرگ را به دست می دهد و اطلاعات لازم برای تدوین قوانین مربوط به تغذیه آب زیرزمینی با آب بازیافتی در آینده را فراهم خواهد کرد.

مدیریت منابع آب، زهکشی، روش های تغذیه مصنوعی