عزیز باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی، دانشگاه زابل
علیرضا سیروس مهر - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل
محمدرضا اصغری پور - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل
محمد فروزنده - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل

به منظور تحریک ریشه زایی و تولید رزماری ( Rosmarinus officinalis L) در سال 1393 در گلخانه مجتمع آموزشی پژوهشی بقیه الله الاعظم دانشگاه زابل، بصورت فاکتوریل دو عاملی با 3 تکرار اجرا شد. سطوح تیمار کود فسفر ( فسفات آمونیوم ) معادل صفر، 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار و دو سطوح تیمار قارچ میکوریزای شامل Glomus intraradices و Glomus mosseae بودند. ویژگی های درصد اسانس، عملکرد، محتوی نیتروژن ریشه و برگ و غلظت کلروفیل برگ اندازه گیری شدند.نتایج نشان داد بالاترین درصد اسانس رزماری ( 2/2 درصد ) و کمترین میزان اسانس ( 1/6 درصد ) به ترتیب با کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم و عدم کاربرد فسفات آمونیوم ( شاهد ) بدست آمد. نتایج مقایسه میانگین های تیمار کودی نشان داد هر گونه افزایش در سطح فسفات آمونیوم محتوی نیتروزن اندام هوایی و ریشه را کاهش می دهد. غلظت کلروفیل رزماری با کاربرد سطح مختلف کود فسفات آمونیوم به طور قابل توجهی افزایش یافته است. بیشترین غلظت کلروفیل ( قرائت SPAD) از برهمنکنش گونه گلوموس اینترارادیس و کاربرد 75 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم حاصل شد.

رزماری، فسفره، گلخانه، میکوریزا آربسکولار