عزیز باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی، دانشگاه زابل
علیرضا سیروس مهر - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل
محمدرضا اصغری پور - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل
محمد فروزنده - عضو هیأت علمی دانشگاه زابل

به منظور تحریک ریشه زایی و تولید رزماری ( Rosmarinus officinalis ) در سال 1393 در گلخانه مجتمع آموزشی پژوهشی بقیه الله الاعظم دانشگاه زابل، بصورت فاکتوریل دو عاملی با 3 تکرار اجرا شد. سطوح تیمار کود فسفر ( فسفات آمونیوم ) معادل صفر، 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار و دو سطوح تیمار قارچ میکوریزای شامل Glomus intraradices و Glomus mosseae بودند. ویژگی های ارتفاع بوته، طول ریشه، قطر ریشه، قطر ساقه، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندان هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ساقه و تعداد برگ در بوته بررسی شدند. نتایج نشان داد که ارتفاع گیاه ( 195/1 میلی متر ) از تیمار گلوموس موسه آ و استفاده از 100 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم و کمترین میزان (110/1 میلی متر ) از تیمار گلوموس موسه آ و عدم کاربرد فسفات آمونیوم ( شاهد ) بدست آمد. افزایش کاربرد کود فسفات آمونیوم وزن تر و خشک اندام هوایی رزماری افزایش یافته است، بطوریکه اختلاف معنی داری بین عدم کاربرد فسفات آمونیوم ( شاهد ) و اولین سطح کودی ( 100 کیلوگرم در هکتار ) وجود داشت. همچنین بالاترین وزن خشک ساقه (8/04 گرم ) از کاربرد 75 کیلوگرم در هکتار و بالاترین وزن تر (8/6 گرم ) با استفاده از کاربرد 75 کیلوگرم در هکتار کود فسفات آمونیوم حاصل شد.

اسانس، رزماری، گلوموس موسه آ، گلوموس اینترارادیس