منصوره خلیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک،دانشکده علوم پایه وفنی مهندسی،دانشگاه گنبد کاووس
عیسی جرجانی - استادیار،گروه زیست شناسی،دانشکده علوم پایه وفنی مهندسی،دانشگاه گنبد کاووس
سهراب بوذرپور - استادیار،گروه زیست شناسی،دانشکده علوم پایه وفنی مهندسی،دانشگاه گنبد کاووس
حسین صبوری - دانشیار،گروه تولیدات گیاهی،دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی،دانشگاه گنبد کاووس

شیزوفرنی(روان گسیختگی) بیماری شدید روانی است که به طور میانگین حدود 1 درصد از مردم جهان به آن مبتلا هستند. علائم و ویژگی های روان شناختی این بیماری اساساً در اواخر دوره جوانی و اوایل بزرگسالی بروز یافته که اغلب منجر به یک دوره سخت و همراه با رنج هم برای فرد بیمار و هم برای خانواده او می گردد. به طور کلی شیزوفرنی یک اختلال چند عاملی است که برهمکنشی از عوامل محیطی و ژنتیکی آن را ایجاد می کنند. مطالعات خانوادگی و به ویژه بررسی دوقلوها نقش عوامل ژنتیکی در پیشرفت این بیماری و نیز چندین ژن با خطر بالا را که با این بیماری همراهی دارند نشان داده است. در سالهای اخیر، مطالعه ژن های مرتبط با این بیماری خصوصاٌ ژن های کد کننده کاتکول o - متیل ترانسفراز و پرولین دهیدروژناز که در ناحیه کروموزومی 22q11 قرار گرفته اند نظر محققین را به خود جلب کرده است. تعامل بین این دو ژن و سایر ژن های کاندید در ناحیه حذف شده یک ناحیه مهم برای تحقیق می باشد. اسکن ژنومی و مطالعات پیوستگی نقش بعضی ژن ها شامل: Dysbindin (6p22) ، Neuregulin1(8p12) ، Comt (catechol-o-methyltransferase)(22q11) ، Disc1(disrupted in schizophernia1)(1q42) و ( PR0DH (Proline dehydrogenase) را در سبب شناسی شیزوفرنی نشان داده اند. تصور می شود که این ژن های مستعد با یکدیگر و با عوامل خطر مختلف محیطی برای ایجاد این وضعیت بالینی برهمکنش دارند. در این پژوهش ژن هایی که اخیراً شناسایی شده و تصور می شود که در میزان ابتلا به شیزوفرنی نقش دارند گردآوری شده است.

شیزوفرنی،ژن های کاندیدا،میکرودیلیشن