نفیسه رستگار

در سالهای اخیر، جمعیت قابل توجه کودکان در ایران، سبب توجه ویژه به مسأله آموزش و فضاهای آموزشیکودکان شده است. متاسفانه در ایران، اکثر دبستانها و مهد کودک ها در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا درفضاهایی با کاربری غیر آموزشی (مثل خانه) تأسیس میگردند. هدف از تحقیق حاضر، دستیابی به اصولطراحی فضاهای ویژه کودکان برای کودکان 3 تا 6 ساله ایرانی با تأکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی مؤثربر ذهن و رفتار کودکان، و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان است. در این تحقیق، بر پایه تلفیق نظریات مرتبط باموضوع تحقیق، از روش تحقیق پیمایشی (زمینه یابی) استفاده شده و براساس مدل خلاقیت، اصول طراحیفضاهای آموزشی استنتاج گردیده است. نتایج تحقیق براساس مدل، تهیه اصولی معمارانه برای طراحی فضاهایآموزشی کودکان 3 تا 6 ساله در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت آنان است. تغییر تکمیل پذیری فضا و اجزایآن، تداخل فضاهای باز و بسته و بازسازی عناصر محرک طبیعی مانند نور، آب و گیاهان می شود.در این مقاله هدف آن بوده است که از ابعاد مختلف به مفهوم خلاقیت و علل رشد و پرورش یک فرد خلاقنگریسته شود. همچنین به بررسی کارکردها و اجزای محیط های آموزشی با توجه به نیازهای کودکان این دورهپرداخته و راهکارهایی برای معماری فضاهای آموزشی مبتنی بر تقویت خلاقیت کودکان به عنوان ساکنین اینمجموعه ها ارائه شود.

مدل خلاقیت، فضاهای آموزشی کودکان، ارتقاء خلاقیت، اصول طراحی