سیمیه دخت کریمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی زراعت عضو سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران و انجمن فیزیولوژی گیاهی ایران

دانش بومی بخشی از سرمایه ملی هر قوم بوده که بر همکاری کشاورز با طبیعت استوار است و همان دانشی است که هر قومی به کمک آن در طی سالیان دراز توانسته بامنابع طبیعی و محیط زیست ارتباط برقرار کند و بدون تخریب آن نیازمندی های خود را از محیط اطراف خود تامین نماید. این مسئله از این جهت اهمیت پیدا می کند که امروزه بهره گیری از فناوری های نوین و تکنولوژی های مدرن، مشکلات زیست محیطی فراوانی را ایجاد کرده است. امروزه دانشمندان دانش بومی سعی می نمایند علاوه بر گردآوری روشهای کهن و بومی در زمینه های منابع طبیعی و کشاورزی در راستای توجه به دانش جدید به تلفیقی از این دو دانش دست یابند.

دانش بومی، محیط زیست، دانش نوین