زینب حلاج - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و عضو انجمن علمی ترویج و -آموزش کشاورزی
محسن احدیت - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و عضو انجمن علمی ترویج و -آموزش کشاورزی
کاوه صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
حسن صدیقی - دانشیار آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

امروزه چالشهایی چون افزایش گرسنگی در سطح جهان، عدم وجود تعادل در رژیم غذایی روزانه افراد، نابودی محیط زیست و منابع طبیعی و مسایلی از این دست، باعث شده که موضوع امنیت غذایی به یکی از مهمترین مسایل جوامع بشری تبدیل شود. بنابر تعریف سازمان ملل در سال 1986 ، امنیت غذایی را دسترسی همه مردم به غذای کافی در تماماوقات برای داشتن یک جسم سالم می داند. طبق این تعریف موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا سه عنصر اصلی می باشند و درآمد خانوار از عوامل مهم در تأمین امنیت غذایی در یک نظام اجتماعی است.دولت باید تلاش کند با هدفمند کردن سیاست های تامین غذای سالم و کافی، ارزان و پایدار و با مدیریت بهینه ی قیمت های غذاشرایطی را فراهم کند که مردم در تمام زمان ها به غذای کافی و سالم دسترسی داشته باشند. از مهمترین مشکلات در حوزه امنیت غذا و تغذیه در کشورهای در حال توسعه میتوان به کمبود ریز مغذیها در اقشار مختلف اشاره کرد. حل این معضل، نیازمند سیاستگذاری، حمایتهای اجرایی، پایش و ارزشیابی به موقع است. اتخاذ تصمیم های مناسب با شرایط وموقعیت کشورها و تدوین راهبردهایی برای حمایت از بخش کشاورزی و انتقال و اشاعه فن آوری متناسب با نیازها ی غذایی مردم وایجاد بسترهای قانونی مناسب برای اتخاد راهکارهایی متناسب با شرایط بازار می تواند گامی موثر برای پیشرفت و رونق صنعت غذایی و توسعه باشد.این مقاله که به روش کتابخانه ای وجستجوی اینترنتی جمع آوری گردیده،در صدداست به بررسی سیاست گذاری های امنیت غذایی در کشورهای در حال توسعه بپردازد

سیاست گذاری، امنیت غذایی، کشورهای در حال توسعه