پریسا پای خسته - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش کشاورزی و عضو انجمن علمی دانشجویی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران

بخش کشاورزی به دلیل داشتن نقش حیاتی در تأمین غذای مورد نیاز کشور، تحقق امنیت غذایی و توسعه پایداریکی از مهمترین بخش های اقتصاد کشور محسوب می شود. این بخش به لحاظ توانمندیهای قابل توجه در منابع و عوامل تولید، از جمله اراضی مستعد کشاورزی و اقلیمهای متنوع، منابع طبیعی تجدیدشونده شامل جنگلها و مراتع و ذخایرغنی ژنتیکی توانسته است با دارا بودن سهمی در حدود 41 درصد از کل تولید ناخالص داخلی، 14 درصد صادرات غیرنفتی، 31 درصد اشتغال کل کشور و همچنین ضریب خودکفایی بیش از 09 درصد در محصولات کشاورزی از موقعیت ممتاز و ویژهای در بین بخش های اقتصادی کشور برخوردار شود. امنیت غذایی پیوسته به عنوان یکی از اهدافاصلی سیاستهای توسعه بوده و دسترسی به مقدار کافی مواد غذایی و سلامت تغذیهای همواره به عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه و زیر ساخت مهم پرورش نسلهای آینده کشور مورد تاکید بوده است. با افزایش مداوم جمعیت دنیا، نیاز به مواد غذایی روز به روز با سرعتی شگرف افزایش مییابد. در توسعه پایدار کشاورزی آب و خاک فاکتورهایمهمی به شمار میروند، که امنیت غذای آینده به آنها وابسته میباشد. امروزه به دلیل استفاده بی رویه از این دو، دشواریهای گوناگون زیست محیطی فراروی انسان قرار گرفته است. خطر ناامنی غذایی عامل و تسهیل کننده فقر، قحطی، گرسنگی و زوال یک ملت خواهد بود. از منظری دیگر تغییر در ویژگیهای طبیعی آب، خاک و هوا مشکلاتاجتماعی، بهداشت و سلامت را بوجود می آورد

توسعه پایدار، کشاورزی، امنیت غذایی