زهرا نورایی - دانشجویی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی و عضو انجمن علمی دانشجویی بیابان، همزیستی با بیابان، تولیداتگیاهی و دامی، دانشگاه تهران
زهرا فیضی - دانشجویی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی، همزیستی با بیابان، محیط زیست، دانشگاه تهران

استفاده ی بیش از حد از منابع طبیعی، به واسطه ی افزایش سطح زیر کشت اراضی و نیز استفاده ی بیش از ظرفیت معمول آن ها (افزایش تولید در واحد سطح) پیامدهایی از قبیل فرسایش خاک، کاهش حاصلخیزی خاک، تخریب اراضی، بیابان زایی و آلودگی آب و خاک را در پی داشته است.کشور ایران که به طور عمده از شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک بهره می گیرد ،دارای اکوسیستمی ناپایدارتر و شکننده تر نسبت به مناطق مرطوب می باشد و اهمیت حفاظت از منابع آب و خاک در آن دوچندان است .حفاظت آب و خاک از اصولی ترین پایه هایتوسعه پایدار است. بی توجه ی به این اصل می تواند عواقب جبران ناپذیری را از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برای کشور بدنبال داشته باشد. سیستم گیاهی وتیور گراس برای اولین بار توسط بانک جهانی حفاظت آب وخاک در اواسط سال 1980 شناخته شد. گیاه وتیور گراس در حال حاضر به طور گسترده برای حفاظت آب و خاک در بیش از صد کشور از جمله ایالات متحده، مدیترانه ودر شمال کالیفرنیا استفاده می شود.این مقاله در مورد استفاده کاربردی از گیاه وتیور گراس برای حفاظت از خاک وآب ارائه شده است.

حفاظت آب وخاک، وتیور گراس، توسعه پایدار