احمد احمدیان - دانشجوی دکترای تخصصی زبان شناسی-پژوهشگر و مدرس دانشگاه
منیژه میرمکری - دانشجوی دکترای تخصصی زبان شناسی

حوزه های علمی کردستان از دیرباز مرکز علم آموزی و دانش اندوزی و ادب پژوهی و اسلام شناسی و تولید علم و آفرینش ادبی بوده اند و این حوزه ها نهادی غیر انتفاعی- به معنی اخص آن- بوده اند و قاطبه ی دانشمندان، علما، ادبا، فقها، محدثین، مفسرین، شعرا و متکلمین و حکمای کرد از این نهاد علمی و آموزشی برخاسته اند.برشمردن نقاط قوت وهمچنین برشمردن پاره ای ویژگی ها و مختصات ماهوی این نهاد علمی و آموزشی به همراه برشمردن تعدادی از نوابغ و نخبگان برآمده از آن (با تکیه و تاکید بیشتر بر کردستان ایران) یکی از محورهای این پژوهش می باشد. یکی دیگرازمحورهای دیگراین پژوهش مهاجرت ومراوده ی علمی بین دانشمندان وعلمای کرددرکردستان ایران وعراق خصوصادرقرن سیزدهم شمسی است که مصادف بادوران اقتداروحکومت قاجاریه بوده امری رایج ومرسوم بوده است.لذابرهمین رویه ومنوال ،شماربسیارزیادی ازشخصیتهای علمی کردستان ایران نزدعلمای کردکردستان عراق ودردارالعلم های اربیل،سلیمانیه، بیاره، پنجوین، کویسنجق و...تلمذ نموده ونیزبه نوبه ی خودجمع کثیری ازعلماودانشمندان کرد کردستان عراق نزدنزدعالمان واندیشمندان کردایرانی ودردارالعلم های ساوجبلاغ ،بوکان،ترجان،حمامیان، سنندج ،اورامانات،مریوان و...مدارج علمی ومعرفتی راپیموده اندواین امرمستحسن حتی تاآغازقرن 21میلادی نیز کم وبیش تداوم وتداول داشته است.این رویه وروال درمنطقه ی مکریان نسبت به دیگرمناطق کردنشین ایران محسوس تروملموس تروپررنگ تربوده است.

حجره، عالمان کرد، معارف اسلامی، حوزه های علمی، مهاجرت ومراودات علمی، مراکز آموزشی، منطقه ی مکریان