اکبر حسن پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحدامیدیه، گروه مهندسی شیمی
اسدالله ملک زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحدامیدیه، گروه مهندسی شیمی

استفاده از سیالات به منظور انتقال حرارت از سال ها پیش مورد توجه بوده است. همچنین از سال ها پیش مشخص شده بودکه با اضافه نمودن ذرات جامد به صورت معلق به سیال پایه، انتقال حرارت افزایش خواهد یافت چرا که ضریب هدایت حرارتی این ذرات، صد ها مرتبه بیشتر از سیالات پایه می باشد. در نتیجه انتظار می رود با استفاده از این ذرات در سیال پایه، انتقال حرارت سیال افزایش قابل ملاحظه ای داشته باشد. به خوبی مشخص است که فلزات در شکل جامد خود دارای هدایت حرارتی بسیار بالایی نسبت به سیالات هستند. به عنوان مثال هدایت حرارتی مس در دمای محیط حدود 077 برابرآب و 0777 برابر روغن موتور است. از طرفی هدایت حرارتی مواد فلزی نیز بسیار بیشتر از هدایت حرارتی مواد غیرفلزی است. به همین دلیل انتظار می رود که سیالات حاوی ذرات جامد معلق فلزی یا اکسید فلزی دارای هدایت حرارتی بیشتری نسبت به سیالات خالص باشند. در سال 3990 فار استفاده از نانو ذرات فلزی در داخل سیالات حامل انرژی نظیرآب و اتیلن گلایاول ایجاد و موضوع نانوسیال به عنوان موضوع جدید انتقال حرارت مطرح گردید. چوی از بخش تکنولوژی انرژی آزمایشگاه ملی آرگون آ»ریکا در سال 3991 اولین بار موضوع نانوسیال را به عنوان محیط جدید انتقال حرارت مطرح نمود

انتقال حرارت، هدایت حرارتی، نانو ذرات، نانو سیال