شادی مجیدخواه - کارشناسی ارشدمدیریت ورزشی دانشگاه تبریز
پیمان هنرمند - کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی دانشگاه تهران
فریبا عسکریان - دانشیارمدیریت ورزشی دانشگاه تبریز

پرخاشگری سازه ای است که به عنوان زیرساخت رفتاراجتماعی نقش بسیارمهمی را درسلامت عمومی و بهداشت روانی جامعه بازی می کند پرخاشگری رفتارفیزیکی کاملا اشکاری است که هدف آن صدمه زدن به خود یادیگران است و زمانی رخ میدهد که تعادل بین تکانه و کنترل درونی برهم بخورد نظریه های مختلفی درحیطه ورزش وجود دارد که ایا ورزش باعث بروز پرخاشگری میشود یا ازآن می کاهد بنابراین این مقاله درصدد پاسخگویی به این سوال است که ایا بین میزان پرخاشگری دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت وجود دارد یا اختلافی وجود ندارد روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای است و ازنظر ماهیت جزو پژوهشهای کمی و ازنظر هدف یک پژوهش کاربردی است اطلاعات بصورت میدانی و با استفاده ازپرسشنامه باس و پری 1992 گرداوری شد جامعه اماری این پژوهش شامل 132 نفر ازدانشجویان درمقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد شاغل به تحصیل دردانشگاه تبریز درسال 94 می باشند نتایج تحقیق نشان داد که بین پرخاشگری کلی دانشجویانی که به ورزش و فعالیت های بدنی می پردازند و دانشجویانی که درهیچ یک ازبرنامه های ورزشی شرکت نمی کنند و فعالیت بدنی ندارند اختلاف معناداری وجود دارد و ورزشکاران میزان پرخاشگری کمتری دارند

پرخاشگری ، دانشجویان ، ورزشکار ، غیرورزشکار