روح اله رحیمی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه خلیج فارس

تحقیقی که دراین مقاله بررسی شده است، در مورد استحکام بخشی سازه های بنایی غیر مسلح با استفاده ازکامپوزیتهای پایه پلیمری با الیاف کربن و الیاف شیشه بود. با پیچیدن الیاف به دور سازه های بنایی غیر مسلح از تخریب و آوارش خارج از محور این سازه ها جلوگیری می شود. این تکنیک استحکام بخشی ، می تواند به عنوان راه حل موقت یا دائم مطرح باشد. در هر حال خصوصیت مثبتی از خود نشان می دهد از جمله اینکه باعث افزایش داکتیلیتی سازه ی بنایی غیر مسلح می شود. برای بررسی استحکام برشی دیواره های آجری که به وسیله الیاف تک جهته کربنی یا شیشه ای استحکام بخشی شده اند. آزمایشاتی انجام گرفته است این آزمایشات نشان می دهد که فصل مشترک بین ملات و دیوار کمترین استحکام را از خود نشان می دهند. این ملات بین کامپوزیت و دیواره ی آجری قرار گرفته است و برای چسباندن یکنواخت کامپوزیت به دیواره استفاده می شود. وقتی که یک ملات با پایه سیمانی استفاده شود، تخریب به خاطر جدایش این ملات از روی دیواره شروع می شود. در این حالت افزایش استحکام و سفتی در اثر استفاده از الیاف کربنی و شیشه تقریبا یکسان است. اگر بهجای این ملات سیمانی از رزین های اپوکسی استفاده شود. نتایج بهتری حاصل می شود. اگر دیواره هایی که با دو لایه سنگ ساخته شده اند بوسیله کامپوزیتهای پایه پلیمری تحت تنش قرار گیرند. در این حالت تخریب در اثر جدایش بین لایه های سنگی اتفاق می افتد اما اگر این لایه ها از آجر ساخته شده باشد، تخریب در اثر شکستن آجرها بوجود می آید. در هر دو حالت، استحکام برشی نسبت به حالتی که دیواره ها تقویت نشده باشند، خیلی زیاد است.

استحکام بخشی. سازه های بنایی غیر مسلح،کامپوزیتهای پایه پلیمری