فاطمه رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
مسعود حیدری - عضو هیأت علمی گروه حقوق، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

تربیت یکی از مباحث مورد توجه ادیان و مکاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. تربیت ابعاد مختلفی را داراست که یکی از مهمترین این ابعاد، بعد تربیت اجتماعی است. برای تربیت اجتماعی نیز بهترین دوران، دوران کودکی است. زیرا این دوران زمان و فرصتی بسیار مناسب برای انواع یادگیری های اجتماعی است و روند اجتماعی شدن در سال های کودکی از سرعت بیشتری برخوردار است. اسلام به عنوان دین کامل و اکمل، آیین الهی زندگی انسان هاست که از آموزه های آن می توان به عنوان منبعی ارزشمند و کارآمد برای استخراج و تبیین مفاهیم و روش های تربیت استفاده نمود. بر این اساس هدف این پژوهش «تعیین روش های تربیت اجتماعی کودک بر اساس قرآن و نهج البلاغه» است. پس از تحقیق و جستجو در منابع موجود که با روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است، در مجموع 6 روش برای تربیت اجتماعی کودک مورد بررسی و تبیین قرار است و نیز به توصیه هایی با توجه به هر روش برای مربیان و والدین جهت بهره گیری و استفاده اشاره واقع شده است. روش های بررسی شده عبارتند از: الگویی، پیشگیری، عبرت آموزی، تشویق، تنبیه، تعلیم

تربیت اجتماعی، روش ها، قرآن، کودک، نهج البلاغه