سعید ویسی کهره - کارشناس ارشد رواىشناسی تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
صدف ایمانی - کارشناس ارشد رواىشناسی تربیتی، مشاوره مرکز کاهش آسیبهای اجتماعی، اراک، ایران
رسول کرد نوقابی - دانشیار رواىشناسی تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
مهران فرهادی - استادیار رواىشناسی سلامت، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

هدف این پژوهش، شناسایی اثربخشی روش تدریس تفکر استقرایی بر افزایش خلاقیت دانش آموزان پسر پایه دوم متوسطه شهر همدان در درس زیست شناسی بود. طرح پژوهشی مورد استفاد از نوع آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون با انتخاب تصادفی بود. جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم مقطع متوسطه دبیرستان های روزانه و دولتی شهر همدان و روش نمونه گیری از نوع خوشه ای است. در چهارچوب طرح آزمایشی 60 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری قرار گرفتند. در ابتدا از آزمودنی ها پیش آزمون با آزمون خلاقیت (Abedi, 1993) به عمل آمد. طرح آزمایشی طی 7 جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر دو گروه پس آزمون (آزمون خلاقیت عابدی) به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در تمامی فرضیه ها از تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و نرم افزار spss 21 استفاده شد. آموزش به روش تفکر استقرایی بر رشد خلاقیت دانش آموزان معنادار بود (p<0/01، df=1، F=32/22). همچنین به کارگیری این روش تدریس بر رشد قابلیت بسط (p<0/01، df=1، F=27/13)، سیالی (p<0/01، df=1، F=23/14)، ابتکار (p<0/01، df=1، F=51/16)، انعطاف پذیری (p<0/01، df=1، F=90/9) معنادار بود

تفکر استقرایی، خلاقیت، زیست شناسی