حسن شمسی
سیروس خسروی

سرمایه گذاران از دیرباز در ا نتخاب پرتفوی بهینه روش های گوناگونی را به آزمون نهاده و تفاسیر متفاوتی صورت پذیرفته است. انتخاب های بهینه سرمایه گذار با توجه به بازده می تواند به حالت های مختلفی تفسیر شود. در روش سنتی به تخصیص پرتفوی بهینه با میانگین- واریانس می پردازیم. حالت دیگر درنظر گرفتن یک ارتباط از نوع زنجیره مارکف است. زنجیر مارکف یک فرایند تصادفی بدون حافظه است. در این مقاله با این فرض که استقلال پرتفوی ها می تواند توسط یک زنجیر مارکف مدل شود قادر به توصیف مدل های انتخاب پرتفوی مختلف، ارزش در معرض خطر (VaR) و ارزش در معرض خطر شرطی (CvaR) خواهیم بود. در واقع یک پرتفولیو انتخاب شده از بازدهی، سبدها را به n بازه تقسیم می کنیم و هر بازه را یک وضعیت از زنجیر مارکف گسسته درنظر می گیریم. سپس با ساختن یک ماتریس احتمال انتقال و با درنظر گرفتن این فرضیه که در هر بازه مقدار بازگشت توسط نقطه میانی بدست می آید تابع لگاریتم ابزار را ماکزیمم می سازیم. در نهایت نتایج این تحقیق حاکی از این است که انتخاب پرتفوی بهینه بر مبنای مدل سازی مارکف در عین پیچیدگی از کارایی بالایی برخوردار است.

پرتفوی بهینه، زنجیره مارکف، ماتریس احتمال انتقال، ارزش درمعرض خطر، ارزش در معرض خطر شرطی