سیما رمضانپورآذر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ساری
حسن اکبری - استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ساری
مجید لطفعلیان - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ساری

جاده یک ضرورت برای به وقوع پیوستن ایده ها و اصول و طرح های مدیریتی در واحد جنگلداری است. جاده های جنگلی برای دسترسی به جنگل و حمل ونقل محصولات جنگلی در سطح ملی و بین المللی موردنیاز هستند و از این دیدگاه عموماً در درآمد کشور نقش ایفا میکنند. مسیرهای چوب کشی تکمیل کننده شبکه حمل ونقل چوب محسوب میشوند .لازم است قبل از طراحی و ساخت مسیرهای چوب کشی، ارزیابی دقیقی بر روی گزینه های مختلف طراحی صورت گیرد. روش های نوین طراحی با استفاده از GIS قابلیت تحلیل حجم زیادی از اطلاعات را به صورت لایه های مختلف رقومی با سرعت و دقت زیادی فراهم می نماید و درنتیجه میتواند کیفیت، سرعت، هزینه و دقت طراحی را بهبود بخشد. در این تحقیق باهدف طراحی مسیرهای چوب کشی در پارسل های 22 و 23 جنگل دارابکلا با GIS با استفاده از لایه های شیب، موجودی در هکتار، تراکم آبراهه، مناطق غیرقابل عبور، جهات دامنه، خاک شناسی، تیپ جنگل، زمین- شناسی و ارتفاع از سطح دریا اقدام به طراحی نموده و درنهایت دو واریانت پیشنهاد شد. نتایج حاصل نشان میدهد واریانت دوم با 72/53 درصد عبور از مناطق بسیار مناسب و مناسب و با 27/64 درصد عبور از مناطق نامناسب و بسیار نامناسب و با درصد پوشش 40/56 نسبت به واریانت اول با عبور 56/04 درصد از طول جاده از مناطق بسیار مناسب و مناسب و 43/97 درصد از مناطق نامناسب و بسیار نامناسب و با درصد پوشش 40/57 ارجحیت دارد.

مسیرهای چوبکشی، دارابکلا، GIS، واریانت، تراکم طولی