سجاد بهرامی - کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد
احد ستوده - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد
ناصر جمشیدی - رئیس برنامه ریزی آموزشی HSE شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران، تهران.
محمدرضا علمی - رئیس HSE شرکت صنایع پتروشیمی کرمانشاه، کرمانشاه.

در فعالیت های صنعتی همواره ریسک های ایمنی، بهداشتی و محیط زیستی وجود دارند. ارزیابی و مدیریت چنینی ریسک هایی نیز از طرف سازمان های مختلف الزام گردیده است. در مدیریت ریسک، ریسک های شناسایی شده باید با یک معیار قابل پذیرش برای ریسک مقایسه گردند و درمورد آنها تصمیم گیری شود. بدین منظور مدیریت ریسک بر طبق اصل ALARP گزینهای مناسب می باشد که بیان می دارد که ریسک ها باید تا حدی کاهش یابند که از لحاظ منطقی عملی باشند، و نیز در این اصل ریسک هایی که بالاتر از یک حدی قرار گیرند به عنوان ریسک های غیر قابل قبول شناخته شده و باید حذف گردند. برخی از ریسک ها همواره در محدوده ای قرار دارند که باید با اجرای اقدامات کاهش ریسک مدیریت شوند. میزان عملی بودن یک اقدام پیشنهادی برای کاهش ریسک عموما بر اساس تحلیل های هزینه- منفعت سنجیده می گردد. در این مطالعه ابتدا به بررسی اصل ALARP پرداخته شده و سپس روشی سلسله مراتبی برای تعیین حدود بالا و پایین این اصل مدیریتی و همچنین یک مدل مفهومی برای مدیریت ریسک بهینه ارائه گردیده است. در نمودار پیشنهادی با ترکیب تعدادی پارامترهای تاثیر گذار در مدیریت ریسک با شاخصهای سه گانه شدت، احتمال و کشف و از سویی دیگر وزن دهی خبرگان می توان به حد پذیرش ریسک رسید. مدل مفهومی مدیریت ریسک پیشنهادی نیز در قالب یک فرآیند مرحله به مرحله، عملی بودن اقدامات کاهش ریسک را با استفاده از روش سطح سرمایه گذاری بهینه، نشان می دهد. این مفاهیم و ابزارها به طور کلی می توانند راهنمایی برای تصمیم گیری بهتر مدیران در فرآیند مدیریت ریسک باشند.

مدیریت ریسک، هزینه_ منفعت،ALARP،سطح پذیرش ریسک