محمدابراهیم خلیفه شوشتری
زهرا احمدلو

زهد یکی از موضوعات ادبی به حساب میآید که دارای مفهوم دینی و اخلاقی می باشد و به معنی اعتدالو میانه روی و عدم زیاده روی در بهره براری از تمتعات دنیوی می باشد و به سبب نقش سازندهای کهزهد در زندگی و جامعه دارد، بسیاری از شعراء به این موضوع در آثار خود روی آورده اند، از جملهسنایی غزنوی و ابن الرومی. با این تفاوت که سنایی در این فن سرآمد است ولی ابن الرومی در این فنناشناخته و مجهول. سنایی زاهد بود وزهد را در زندگی خود تجربه کرده بود و آنگاه این مضامین وتجربیات زهدی خود را در اشعار خود توسعه داده است. ابن الرومی زاهد نبوده و این نوع از مسلکزندگی را در زندگی خود تجربه نکرده است ولی در اشعارش از زهد و زاهدان به سبب شرایط زندگیخود یاد می کند. این نوع اشعار در آثار او محدود است و همین اشعار محدود را از روی دلبستگی واعتقاد سروده است. با این حال در اشعار زهدی دو شاعر مضامین و مفاهیم مشترکی دیده می شود وهمچنین شاهد دید مشترکی از دوشاعر در مورد مرگ، دنیا، انتقاد از ابناء زمانه ... در آثار این دوشاعر هستیم.

زهد، شعر زهد، ابن الرومی، سنایی