جواد شیبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
رضا ضیایی موید - دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
علیرضا اردکانی - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

در این تحقیق تلاش شده با آزمایش های مقاومت فشاری روی نمونه های مکعبی دوغاب و همچنین آزمایش قیف کارایی دوغاب تاثیر عواملی همچون نسبت آب به سیمان، میزان افزودنی از نوع فوق روان کننده و زمان گیرش بر دوغاب و مقاومت فشاری نمونه های دوغاب1و3و7و28 روزه بررسی شود بدین منظور 4نسبت آب به سیمان مختلف 0/35و0/38و0/4و0/5 در نظر گرفته شد که ازاین بین دو نسبت شرایط را ارضا نمیکردندو درنتیجه فوق روان کننده با درصدهای وزنی سیمان0/2% برای نسبت آب به سیمان 0/38 و0/5% برای نسبت آب به سیمان 0/35درنظر گرفته شد. در مجموع 12 آزمایش کارایی دوغاب (دوآزمایش برای هر طرح اختلاط) و 72 آزمایش مقاومت فشاری (سه آزمایش برای هر طرح اختلاط در 4 زمان گیرش ( 1و3و7و28 روزه)) انجام شد. نتایج آزمایش ها حاکی از آن است که با افزودن فوق روان کننده با پایه ی پلی کربوکسیلیک- اتر علاوه براینکه امکان این وجود دارد که نسبت آب به سیمان تا مقادیر بسیار پایین کاهش داده شود و درعین حال کارایی مطلوب برای تزریق وجودداشته باشد، میتوان به دوغاب سیمانی با مقاومت فشاری بسیار بالا دست یافت

دوغاب سیمان، فوق روان کننده با پایه پلی کربوکسیلیک-اتر، نسبت آب به سیمان، مقاومت فشاری، زمان گیرش