آرام کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تربیت مدرس تهران،
فواد شهسواری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و - برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس تهران

انسان و تمرکز جمعیت در شهرها و شهرک ها، فعالیت ها و بهره برداری او از منابع طبیعی، بر فرآیند طبیعی زیست وارتباط بین انسان شهرنشین و محیط های شهری اثر میگذارد و در عرصهی حیات شهرها موجبات بروز مشکلات عدیده-ای شدند. مشکلات زیستمحیطی یکی از اساسیترین مسائل شهرهای بزرگ و کلانشهرها و حاصل تعارض و تقابل آنها با محیط طبیعی است، چراکه توسعهی شهری ضرورتاً با تسلط ساختمانها، صنایع حمل و نقل و فعالیتهای اقتصادی بر فضاهای طبیعی همراه است و این تسلط به مرور زمان به شکل چیرگی شهر بر طبیعت تغییر یافتهاست. اندازهی شهربرحسب بزرگی و کوچکی تأثیرات مستقیم و غیرمستقیمی بر محیط و پهنههای آن دارد، آنچه مسلم است این است کهشهر به تناسب کوچک و بزرگ منافع و مضراتی دارد. در هر محدودهی سیاسی تعیین حد مطلوب جمعیت شهرهانیازمند ترکیب معیارها و مطالعات چند بعدی و با تاکید بر پتانسیلهای منطقهای و محلی است و این امر از بعد زیست محیطی تابع پتانسیلها و تنگناهای اکولوژیک بستر طبیعی شهر و محیط وپیرامون آن میباشد. مدیریت شهری بعد بسیار مهمی است که اغلب در مباحث مربوط به اندازهی شهر نادیده گرفتهشدهاست و چنانچه مدیریت شهری خوب باشد میتواند با ایجاد تغییراتی در منحنی هزینه فایده باعث کاهش هزینهها و افزایش سودمندی شود بنابراین مدیریت - خوب شهری میتواند باعث افزایش اندازهی مطلوب شهر شود، لذا مفهوم اندازهی بهینهی شهر ارتباط مستقیمی بامدیریت شهری دارد. روش اصلی این مقاله، با توجه به ماهیت نظری آن توصیفی تحلیلی است و برای جمعآوری و - فیشبرداری از اطلاعات کتابخانهای استفاده شدهاست. هدف اصلی این مقاله ضمن شناساندن تأثیر عوامل محیط طبیعی و شرایط انسان ساخت در شهرها به ارتباط وتأثیرملاحظات زیستمحیطی براندازه شهر و نقشی که مدیریت شهری بر اندازهی شهرها دارد میپردازد.

اندازهی شهر، ملاحظات زیست محیطی، مدیریت شهری، نظام شهری