سحر دانیالی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مریم جوانمرد - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه هنر اصفهان، ایران

رشد روز افزون جمعیت شهری و تاثیرات ناشی از آن، زندگی در شهرها را برخلاف گذشته بسیار پیچیدهتر و متنوعتر نموده است، بهطوری که بیش از پیش توجه به مشارکت شهروندان را ضروری ساخته است. الگویحکمروایی شایسته، در زمان حاضر در مجامع بینالمللی و محافل کارشناسی، تنها راه خروج از توسعه نیافتگی تلقی میشود و اثربخشترین، کمهزینهترین و پایدارترین شیوهای است که توسعهی شهری را بهدنبال دارد. شهر زمانی توسعه مییابد که اندیشهها و سلیقههای مختلف در آنها زمینه ظهور و بروز داشته باشند، لذا آگاهی از ظرفیت شهر در تحققپذیری شاخصهای مشارکت و حکمروایی، امری ضروروری است. ازاینرو دراین پژوهش هدف شناخت تفاوتها و ظرفیتهای مشارکتپذیری ساکنان در بافتهای جدید و قدیم شهری بوده که سعی شده است تعدادی از شاخصهای حکمروایی شایسته را بین ساکنان در در دو محله دیمج )بافتقدیمی( و محله پونک )بافت جدید( شهر قزوین مورد بررسی قرار دهد. در پژوهش از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده که با توجه به ویژگیها و ابعاد این پژوهش، جهت جمعآوری اطلاعات و دادهها از دو روشکتابخانهای و میدانی استفاده شده است که سنجش پرسشنامه و طراحی گویهها با استفاده از طیف لیکرت از ساکنین دو محله و تعداد نمونه 97 نفر با استفاده از فرمول کوکران بوده است. با استفاده از نرمافزار spss و آزمون T-Test نتایج بهدست آمده تحلیل و باهم مقایسه گردید. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که مشارکتپذیری ساکنان در بافتهای جدید و قدیم شهری متفاوت است و علی رغم آن که ساکنان محله دیمج مشارکتپذیری بیشتری نسبت به محله پونک دارند اما وضعیت سایر شاخصهای حکمروایی شایسته در محلهپونک نسبت به محله دیمج مطلوبتر بوده، به نحوی که میتوان گفت، محلهی پونک که در بافت جدید شهر قرارگرفته بستر مناسبتری) آمادگی بیشتری ( برای تحقق حکمروایی شایسته شهری و در نتیجه دستیابی به توسعه پایدار ایجاد میکند.

حکمروایی شایسته، مشارکت، توسعه شهری پایدار، بافت قدیمی و جدید، شهر قزوین