احمد پوراحمد - استاد دانشگاده جغرافیای دانشگاه تهران
شهلا عباسی - کارشناسی ارشد جغرافیای و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

رشد لجام گسیخته جمعیت به تبع ان برنامه ریزی شهرنشینی خودرو در ایران کمبود خدمات و تجهیزات را سبب گردیده استکه همین امر سبب شده که اصل سازگاری کاربریها که نقش چشم گیری در مطلوبیت و مطبوعیت منظر شهری نادیدهگرفته شود این در حالی است که کاربری اموزشی بدون شک از این امر مبرا نیست که نمونه درمنطقه 31 تهران به عنوان منطقه که بیشترین بافت فرسوده ,تمرکز کاربریهای صنعتی الوده کننده صدا و کاربری های تجاری است و به تبع ان اصل اسایش وضوابط چگونگی دسترسی به کاربری اموزشی از جمله مدارس دبیرستان همواره نادیده گرفته شده است. هدفازتحقیق جگونگی الگوی پراکنش فضایی مدارس دبیرستان منطقه 31 تهران و به تبع ان برنامه ریزی در جهت ساماندهی فضایی مکانی ان میباشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی که بدین منظور از ابزارهای اصلی روش نزدیک ترین همسایه در – – جهت تحلیل پراکنش فضایی استفاده گردید به طوریکه مقدار R برابر1/02 بیانگر الگوی تصادفی و بدون برنامه ریزی میباشد که این امر لزوم برنامه ریزی درجهت مکان یابی بهینه را بیش از پیش ضروری مینماید بدین منظور با استخراج معیارهای مناسب در جهت تعیین کاربریهای سازگار و ناسازگار با کاربری اموزشی سپس با وزن دهی از روش AHP و به تبع ان از مدل تاپسیس در GIS استفاده گردید که نتایج حاصله بیانگر ان است که تفاوت قابل ملاحظه بین پراکنش فضایی وضع موجود و نقشه حاصله در مکان یابی بهینه مدارس موجود میباشد

پراکنش فضایی ، منطقه 31 تهران، نزدیکترین همسایه، مدارس دبیرستان، GIS