فاطمه شیرمحمد - استادیار گروه علوم دامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس
ساحره جوزی شکالگورابی - استادیار گروه علوم دامی واحد شهرقدس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران
وحید محرمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه طیور گروه علوم دامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس

در این آزمایش تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه از سویه کاب 500 به 6 تیمار و 4 تکرار و 30 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در واحدهای آزمایشی تقسیم شدند. تیمارها شامل: A- شاهد (بدون افزودنی) -B شاهد + سطح توصیه شده پریمالاک -C شاهد + سطح توصیه شده فرمکتو – D شاهد +50 درصد سطح توصیه شده پریمالاک و 50 درصد سطح توصیه شده فرمکتو E- جیره شاهد با 5/0 درصد پروتئین کمتر و 50 کیلوکالری در کیلوگرم جیره ME کمتر+50 درصد توصیه شده پریمالاک +50 درصد سطح توصیه شده فرمکتو F- جیره شاهد با 1 درصد پروتئین کمتر و 100 کیلوکالری در کیلوگرم جیره ME کمتر+50 درصد سطح توصیه شده فرمکتو در هر دوره ME در کیلوگرم جیره ME کمتر +50 درصد سطح توصیه شده پریمالاک +50 درصد سطح توصیه شده پریمالاک +50 درصد سطح توصیه شده فرمکتو در هر دوره پروش بودند. بین گروه های آزمایشی هیچگونه اختلاف معنی داری (P>05/0 ) در افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی، وزن زنده، وزن نسبی لاشه، درصد لاشه، پا، سینه، قلب، روده، روده، چربی شکمی، طحال و بورس فابریسیوس نبود. کمترین وزن نسبی کبد متعلق به تیمار B و E بود که تفاوت معنی داری (05/0 P<) با تیمارC ,A داشت . اگرچه تیمار E و F محتوی سطح پائین تری از پروتئین و انرژی بودند اما عملکردی مشابه با سایر تیمارها نشان دادند. بنابراین تاثیر پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها زمانی آشکار می شود که محتوای مواد مغذی جیره یا دسترسی به آنها محدود شده باشد.

پروبیوتیک پریمالاک، پری بیوتیک فرمکتو، جوجه گوشتی، عملکرد