کوثر احمدی بلوطکی - کارشناس ارشد برنامه ریزی،آموزش،مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز و استاد دانشگاه پیام نور رامهرمز
مسعود رفیعی - عضو هیئت علمی بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
غوابش - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه علوم محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز،ایران
سمیه بنی نعیمه - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه علوم محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز،ایران

زباله های الکترونیکی مشکلی است که به تازگی در حال پدیدار شدن می باشند و همچنین به عنوان یک فرصت شغلی که دارای اهمیت روزافزون است تلقی میشود . پسماندهای الکترونیکی انواعی از پسماندهای ویژه است که دارای خاصیت سمیت، بیماریزایی، پایایی در محیط پیرامون و حتی در پیکره جانداران ، خورندگی و مشابه آن می باشند. عناصری از قبیل جیوه، آرسنیک، کادمیوم، مس، نیکل، روی، باریم، برلیوم، انواع پلاستیکها، آلومینیوم، طلا، نقره، پلاتین، مواد شیمیایی خطرناک حاصل از مواد مصرفی شامل این پسماندهاست؛ مدیریت دفع این مواد به دلیل دشواری جدا سازی و ناکافی بودن تحقیقات در زمینه فرایند بازیافت آنها با چالش مواجه است. رشد زباله های مذکور به قدری سریع بوده است که کشورهای پیشرفته اعلام کرده اند اگر عکس العملها و راهکارهای جدی و بنیادی در قبال تولید بیرویه این زباله ها صورت نگیرد تا چند سال دیگر این کشورها روی کوهی از زباله های الکترونیکی قرار خواهند گرفت. خطرات پسماندهای الکترونیکی ( فلزات سنگین) برروی انسان آسیب به ارگانهای حساس نظیر کلیه و کبد اثر می گذارد. و پلاستیک ها در صورت زباله سوزی تولید گروه گازهای دی اکسین و فوران می نمایند، که سرطانزایی آنها قطعی است . با توجه به پیامدهای زیست محیطی و هزینه های بالای اقتصادی، در این مقاله سعی شده است به بررسی ضایعات الکترونیکی و فرآیندهای جداسازی و بازیافت این ضایعات و همچنین به بررسی اثرات نامطلوب آنها بر انسان و محیط زیست پرداخته شود. شیوه های جمع آوری، جدا سازی، پردازش، بازیافت و دفع مناسب مبتنی بر اصول قابل پذیرش علمی کمک شایانی درکنترل و مداخله موثر در چرخه گردش مواد زاید و جهت دهی آن به سمت بهره گیری دوباره همزمان با کاهش مخاطرات زیست محیطی می گردد.

پسماندهای الکترونیکی، بازیافت، آلودگی های زیست محیطی، فلزات سنگین، رایانه