مهدی چمن آرا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی هیدرومکانیک کشتی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
حسن قاسمی - دانشیاردانشکده مهندسی دریا دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمود غیاثی - استادیار دانشکده مهندسی دریا دانشگاه صنعتی امیرکبیر

تراسترهای جمع شدنی نوعی از تراسترهای عرضی هستند که برای کمک به مانور کشتی ها در انواع مختلفی از شناورها مورد استفاده قرار میگیرند. قابلیتی که این گونه تراسترها را از نوع دیگر آن متمایز میسازد، قابلیت جمع شدن در بدنه می باشد. این ویژگی عامل مهمی است که سبب میشود با حرکت کشتی، مقاومت آن افزایش نیابد زیرا هیچ گونه ناپیوستگی در بدنه ایجاد نمی کند. در این مقاله به مدل سازی داکت 19A و پروانه کاپلان پرداخته و دادههای داکت 19A برای مدل سازی ارائه شده است. سپس با استفاده از سه مدل آشفتگی CFD از جمله RSM، K- standard و K- SST مورد تحلیل قرار گرفته و با نتایج آزمایشگاهی اعتبارسنجی می شوند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که این مدل سازی از دقت قابل قبولی برخوردار است. در ادامه با مقایسه این سه روش با یکدیگر این نتیجه حاصل می شود که مدل K- SST نتایج بهتری نسبت به دو مدل دیگر با توجه به پایین بودن هزینه محاسباتی و زمان مورد نیاز برای حل، دارد

تراسترجمع شدنی ،پروانه کاپلان ،داکت 91A ، مدل K-ω SST و CFD