رضاعلی میرزایی - گروه مهندسی شیمی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
میلاد سنجیده - گروه مهندسی شیمی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
هادی احمری - گروه مهندسی شیمی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

شکی نیست که در نتیجه روز افزون جمعیت کره ی زمین بایستی در آینده شاهد بغرنج تر شدن معضلآلودگی خاک، آب و هوا توسط انواع مختلف آلاینده های محیط زیستی باشیم. از این رو، توجه به فن آوریهای نوین مورد استفاده جهت پالایش مکان های آلوده، ضروری به نظر می رسد. گیاه پالایی یکی از فناوریها است که دارای سرعت تاثیر نسبتا پایین و کارآیی اندک می باشد. پاکسازی خاک های آلوده به آلایندههای نفتی، در حال حاضر به یکی از موضوعات اساسی در احیا و اصلاح اکوسیستم های طبیعی تبدیل شدهاست. روش های زیادی برای پالایش خاکهای آلوده وجود دارند. اما بسیاری از آنها پرهزینه و باعث دستخوردگی و تخریب خاک میشوند، بنابراین مقبولیت آنها در میان جوامع محدود می شود. روشهای مرسومپالایش خاک شامل جامدسازی/ تثبیت، شیشه ای حفاری و حذف لایه های آلوده خاک و شستشوی خاکهای آلوده با استفاده از اسیدهای قوی یا عوامل کلات کننده می باشند. همچنین روش های متفاوتی مانندتثبیت شیمیایی (غیر متحرک کردن فلز به وسیله اصلاح کننده های مختلف) نیز استفاده می شوند. اینروش ها معمولا اثرات نامطلوبی بر روی فعالیت های بیولوژیکی خاک، ساختمان و کیفیت خاک و در نتیجهحاصلخیزی آن دارند. پیشرفت های اخیر در زمینه احیا و اصلاح اکوسیستم های طبیعی، منجر به کشفروش گیاه پالایی شده است. استفاده از گیاهانی که فلزات سنگین و آلاینده های نفتی را از خاک جذب میکنند، به عنوان روشی متفاوت و کم هزینه برای حذف مستقیم فلزات سنگین و آلاینده های نفتی از خاکپیشنهاد می شوند.

آلودگی نفتی، گیاه پالایی، مکانیسم گیاه پالایی