راضیه شاهی مریدی - کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی اکولوژیک دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حسین کاظمی - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
بهنام کامکار - دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

پهنه بندی میزان پایداری کشاروزی علاوه بر روشن نمودن وضعیت پایداری مناطق مختلف امکان مقایسه و شناخت نقاط ضعف و قوت را در مناطق مختلف فراهم می نماید. در این مطالعه برای ارزیابی محیط زیست و بوم نظامهای کشاورزی جهت توسعه کشاورزی پایدار در استان گلستان از روش مزیت نسبی استفاده شد بدین منظور داده ای مورد نیاز این مطالعه از منابع گوناگون از جمله سازمان محیط زیست شرکت آب منطقه ای و سازمان جهاد کشاورزی استان گلستان جمع آوری شد اطلاعات مربوط به این معیار شامل سنجه های مساحت جنگل مساحت مرتع مساحت مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست تنوع زیستی باغی و زراعی دما، رطوبت نسبی، روزهای یخبندان، ساعات آفتابی سرعت باد، مقدار بارندگی شوری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. د رنهایت وضعیت توسعه کشاورزی پایدار استان گلستان از منظر شاخص محیط زیست و بوم نظارها با استفاده از GIS پهنه بندی گردید براسااس نتایج حاصل از این پژوهش شهرستانهای استان گلستان به شش گروه پایدرای بالا گرگان، پایداری متوسط علی آباد، کلاله و مینودشت، پایداری ضعیف، آزادشهر، رامیان، گالیکش و گنبد ناپایاری ضعیف آقا قلا، بندرترکمن، بندرگز، مراوه تپه ناپایداری متوسط کردکوی و ناپایداری بالا گمیشان طبقه بندی شدند. به طور کلی با توجه به ت نتایج به دست آمده استان گلستان از لحاظ شاخص محیط زیست و بوم نظارها در وضعیت پایدرای ضعیف قرار دارد.

پایداری کشاورزی، شاخصهای زیست محیطی، مزیت نسبی، استان گلستان