شیما همایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه معماری و شهرسازی، قزوین، ایران
اسماعیل صالحی - دانشیار، دانشگاه تهران، دانشکده محیط زیست، گروه آموزش و برنامه ریزی محیط زیست، تهران، ایران

لبه های طبیعی شهری در هر دوره تاریخی در تشکیل ساختار کالبدی شهر دارای نقش مهمی بوده اند و این در حالیست که آب در شهرهای ایرانی امروز حضور مفهومی نداشته و در عرصه اندیشه و عمل طرح های شهری نیز به هویت تاریخی شهر توجهی نشان داده نمی شود. در این تحقیق رودخانه آبشوران در کرمانشاه و در محدوده طرح راهبردی از شمال به پل چوبی و از جنوب به پل دلگشا مورد بررسی قرار گرفته و هدف از مقاله حاضر ارائه مدلی تحلیلی جهت ارتقا کیفیت لب ه های شهری در راستای دستیابی به سیمای مطلوب و بازتعریف هویت تاریخی شهر انجام گرفته که در آن ها برخوردهای اجتماعی تحقق می یابد. روش تحقیق در پژوهش حاضر تحلیل کیفی و محتوایی بوده، بنابراین، در تبیین ادبیات و سوابقموضوع تحقیق و ارائه مدل تحلیلی از مطالعات کتابخانه ای و برای جمع آوری اطلاعات با توجه به ماهیت تحقیق از روش های میدانی استفاده شده است. نتایج حاصل از شناخت منطقه مورد مطالعه و در واقع پیمایش محیطی بر اساس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نهایتاً با استخراج امکانات و فرصتها، محدودیتها و تهدیدات، حاصل swot تکنیک این شناخت برآورد نیازهای سایت و در نهایت به ارائه پیشنهادهایی منجر گردیده که به عنوان راهبردهایی جهت بهره- برداری از امکانات و فرصتها و رفع محدودیتها و تهدیدات پرداخته شده است.یافته های تحقیق نشان می دهد که رودخانه آبشوران در کرمانشاه به عنوان یک لبه طبیعی یکی از مهمترین ظرفیت های شهری جهت بقای محیط زیست و شکل دهنده هویت تاریخی است که نیازمند احیا و طراحی مناسب بر اساس طرح راهبردی ارائه شده می باشد.

ارتقا کیفیت، لبه های شهری، تکنیکswot رودخانه آبشوران، هویت تاریخی شهر