منوچهر منطقی - دانشیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
امیرعلی سیف الدین - استادیار، دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محسن اکبرپورشیرازی - استادیار، دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
علی زارع میرک آباد - دانشجوی دکتری آینده پژوهی دانشگاه تهران، تهران، ایران

امروزه به طور غیرقابل انکاری عدم قطعیت ها باعث شده آینده پیش روی ما نامشخص و مبهم باشد، لذا بایستی آمادگی آینده های چندگانه ای را داشته باشیم. نه فقط یک آینده خاص که انتظار رخ دادن آن را می کشیم. سناریو ابزاری است که می تواند در ارائه آینده های ممکن، محتمل و مطلوب مورد استفاده قرار گیرد. اما تنوع و تضاد در تعریف این مفهوم سبب ایجاد جنگلی از تعاریف و دیدگاه ها شده است. این مقاله سعی دارد با درکنار هم گذاشتن نوع شناسایی مطرح در زمینه سناریو زمینه را برای روشن شدن این مفهوم هموارسازد. در این مقاله نوع شناسی، ون نوتن و همکاران (2003)، برادفیلد و همکاران (2005)، بورجستون و همکاران (2006)، بیشاپ و همکاران (2007) و واروم و ملو (2010) مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با مقایسه این نوع شناسی ها سعی شده است مسیر برای شناخت سناریو و انتخاب آن در آینده هموار گردد. بی شک نمی توان راهی برای تعریف واحد یا دیدگاهی مشترک ارائه داد، اما می توان با مقایسه ای تحلیلی مسیر را برای انتخاب درست و متناسب تعریف و فهم صحیح چایگاه سناریو هموار ساخت.

آینده پژوهی، عدم قطعیت، سناریو، نوع شناسی