زینب باقریان - دانشجوی ارشد فناوری معماری دانشگاه تهران
سارا غروی - دانشجوی ارشد فناوری معماری دانشگاه تهران

زندگی روزمره ورفتارهای انسان تابع فرهنگی است این فرهنگ حاصل جغرافیاست. برای به تصویر کشیدن شهر آینده به بررسی آهنگ تغییر جغرافیا و فرهنگ مردم توجه میشود که با نگریستن به جغرافیای فرهنگ ها، معماری شهری شکل میگیرد . در شرایطی که انسان نه به مثابه فرد بلکه عضوی از یک جامعه طبیعی در آن زندگی میکنند. برای پیش بینی شهرها ، بایستی که به گذشته نگریست و چارچوب اصلی فرآیند توسعه آن را کشف و مسائل رادر مسیر تحولشان دنبال کرد؛ با بازگشت به گذشته و شهرسازی ایرانی به الگوها ونمادهایی میرسیم که از طریق آنها با یک هویت وحدت گرا مواجه میشویم که نشان دهنده فرهنگ و هویت ایرانی مناسب با زمان پیشرو است. زوال تمدن ایرانی و هویت شهری با رشد و توسعه شهرنشینی ، همراه با آهنگ صعودی مهاجرت از روستاها به شهرها در طی مدت زمان کوتاهی چهره آنها دگرگون گشت و این فرآیند باعث شد منظر شهری دچار از هم گسیختگی بصری شده و شهر دیگر شکل مجموعه ای هماهنگ و یکپارچه نداشته باشد. برای رسیدن به تصویر شهر پایدار آینده ، طراحی باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف بوده ،تا منجر به شکل گیری رویکردهای پایداری در شهرسازی انسان گرا در مقیاس انسانی و بومی باشد نه در مقیاس ماشینی و نیاز های کارکردی. که از ارکان اصلی شهرسازی پایدار کیفیت گرایی،توجه به آینده و محیط زیست ومطابقت با اقلیم منطقه است که برای رسیدن به شهر پایدار آینده باید این ارکان را یافت و احیا کرد.رفتار انسان تابع فرهنگ است و فرهنگ خود نشات گرفته از جغرافیاست. از این روست که برای به تصویر کشیدن شهر آینده بررسی آهنگ تغییر جغرافیا و فرهنگ ضرورت میابد. با نگریستن به جغرافیای فرهنگ ها، معماری شهری شکل میگیرد . برای پیش بینی شهرها ، بایستی که به گذشته نگریست و چارچوب های اصلی فرآیند توسعه آن را کشف و سپس آن ها را در مسیر تحولشان دنبال کرد؛ با بازگشت به گذشته و مطالعه ی شهرسازی ایرانی به الگوها و نمادهایی میرسیم که ما را به شناخت یک هویت وحدت گرا رهنمون میسازند که نشان دهنده فرهنگ و هویت ایرانی مناسب با زمان پیشرو است. زوال فرهنگ و تمدن و به دنبال آن هویت شهر ایرانی با رشد و توسعه شهرنشینی ، همراه با آهنگ صعودی مهاجرت از روستاها به شهرها در طی مدت زمان کوتاهی چهره شهرها را دگرگون ساخت و این فرآیند باعث گردید منظر شهری دچار از هم گسیختگی بصری شده و دیگر به سان مجموعه ای هماهنگ، یکپارچه و چشم نواز جلوه ننماید. برای رسیدن به تصویر شهر پایدار آینده ، طراحی باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف بوده ،تا منتج به شکل گیری رویکردهای پایداری در شهرسازی در مقیاس انسانی و بومی باشد نه در مقیاس ماشینی و نیاز های کارکردی. چرا که از ارکان اصلی شهرسازی پایدار کیفیت گرایی،توجه به آینده و محیط زیست ومطابقت با اقلیم منطقه است که برای رسیدن به شهر پایدار آینده باید این ارکان را یافت و احیا کرد.

شهر پایدار آینده، پاسخگوی نیازهای انسان ، فرآیند توسعه، هویت وحدت گرا