فاطمه دره گیرایی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
بهار نیری فسایی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
مسعود آل بویه - گروه بیماریهای گوارش و کبد بیمارستان شهید طالقانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران- ایران

زمینه مطالعه: AmpC و ESBL به عنوان بتالاکتامازهای وسی عالطیف وابسته به پلاسمید عامل اصلی مقاومت برخی باکتر یها مخصوصاً انتروباکتریاس هها به سفالوسپوری نهای وسی عالطیف بوده و نهایتاً شکست درمانی، افزایش هزین ههای درمان در انسان و ضررهای اقتصادی درصنعت طیور را در پی خواهد داشت. هدف: هدف این مطالعه بررسی و غربالگری جدای ههای اشریشی اکلی تولیدکننده آنزی مهای ESBL و AmpCدر مدفوع طیور و کارگران طیور مربوطه م یباشد. روش کار: در این مطالعه 500 نمونه سواپ کلوآک از جوج ههای گوشتی مربوط به پنچ مرغداری اطراف تهران و 25 نمونه سواپ رکتال از کارگران همان مرغدار یها جم عآوری و با کشت در محیط مک کانکی و تس تهای بیوشیمیایی مربوطه، تایید جدای ههای اشریشی اکلی انجام گردید. حساسیت جدای هها توسط روش انتشار دیسک به 12 آنتی بیوتیک )طبق پیشنهادهای CLSI ( تعیینگردید و برای تأیید جدای ههای ESBL از دو دیسک سفتازیدیم و سفتازیدیم- کلاولانیک اسید و از دیس کهای سفوکسیتین و سفوکسیتین-EDTA نیز جهت تعیین جدای ههای AmpC استفاده گردید. داد ههای مقاومت آنت یبیوتیکی با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مربع کای تجزیه و تحلیل شدند. جدای ههای تولیدکننده ESBL توسط PCR جهت حضور ژ نهای کد کننده بتالاکتامازهای TEM، CTX-M و SHV مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: در مجموع 467 جدایه اشریشی اکلی از 9/ 88 % نمون هها جدا گردید به طوریکه 92 % جدای ههای طیور و 7/ 72 % جدای ههایکارگران الگوی مقاومت دارویی چندگانه ) MDR ( نشان دادند. فنوتیپ مقاومت ESBL در 5/ 5% ) 26 ( جدای ههای طیور تعیین گردید در حالیکه دربین هیچکدام از جدای ههای کارگران مشاهده نگردید. شش جدای ه حامل هر دو ژن TEM و CTX-M بودند در حالیکه 5 جدایه فقط برای ژن TEM و یک جدایه برای CTX-M تایید شدند. 6/ 88 % از جدای ههای ESBL مثبت برای تولید AmpC تایید فنوتیپی شدند. نتیج هگیر ینهایی: با توجه به اینکه سفالوسپوری نها در جوج ههای گوشتی در ایران استفاده نم یگردند بنابراین جداسازی جدای ههای اشریشی اکلی مدفوعی تولیدکننده بتالاکتامازهای وسی عالطیف م یتواند نشان دهنده انتقال ژ نهای مقاومت مربوطه از طریق پلاسمیدهای حامل و یا دیگر عوامل متحرک ژنتیکی در بین انتروباکتریاس هها باشد.

mpC ، جوج ههای گوشتی، EDTA ، اشریشی اکلی، بتالاکتامازهای وسیع الطیف، کارگران مرغداری