مجید معتمدزاده - استاد، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، عضو مرکز تحقیقات علوم بهداشتی،دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان، همدان، ایران
زهرا مرادپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان، همدان، ایران استادیار گروه اپیدمیولوژی، دانشکدهبهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.
حامد گرجی زاده - مربی، گروه مهندسی برق کنترل ، موسسه آموزش عالی میرداماد گرگان، گرگان، ایران
قاسم حسام - نویسنده مسئول- مربی گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران

مقدمه: روش های ارزیابی پوسچر به عنوان محور و مبنای ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار در نظر گرفته می شوند. دستیار دیجیتال شخصی یک سیستم کوچک قابل حمل، با سیستم عامل است که می توان برنامه های مختلفی مثل انواع روش های ارزیابی پوسچر را بر روی آن نصب کرد. مواد و روشها: در ابتدا سه روش ارزیابی پوسچر RULA, REBA و QEC مشخص شد. سپس برنامه روش های ارزیابی پوسچر با نرم افزار bascom و به زبان basic در آی سی میکرو کنترلر خانواده avr نوشته شد و از طریق پروگرامر وارد آی سی شد و سیستم PDA ساخته شد. کاربرد پذیری PDA توسط نسخه فارسی پرسشنامه کاربردپذیری سیستم، پس از تعیین روایی و پایایی پرسشنامه، سنجیده شد. در نهایت ارزیابی پوسچر توسط PDA با روش قلم و کاغذ مقایسه شد. یافته ها: امتیاز کاربردپذیری سیستم PDA ساخته شد 6/2±84/2 بدست آمد که بر اساس مقیاس طبقه بندی در رتبه B و وضعیت خیلی ختو قترار گرفتت. آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی پیرسون پرسشنامه کاربردپذیری سیستم نیز به ترتیب 0/716 و 0/888 بدست آمد (P<0/001). مقایسه روش PDA با روش قلم و کاغذ نیز نشان داد، مدت زمان مورد نیاز برای ارزیابی پوسچر با روش PDA کمتر از نصف مدت زمان مورد نیاز برای ارزیابی پوسچر با روش قلم و کاغذ می باشد. همچنین احتمال خطای محاسباتی در روش PDA برابر صفر ولی در روش قلم و کاغذ بین 2/32 تا 8/66 می باشد. نتیجه گیری: استفاده از دستیار دیجیتالی شخصی جهت ارزیابی پوسچر، مشکلات مربوط به تأخیر در رسیدن به نتیجه نهایی را حل کرده و احتمال خطا درمحاسبه نتیجه نهایی را به صفر می رساند.

دستیار دیجیتال شخصی، PDA، کاربرد پذیری سیستم