مسعود شاه مرادی - کارشناس ارشد علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان
موسی رسولی - استادیار گروه مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر (نویسنده مسئول مکاتبات)
یوسف حمیداوغلی - عضو هیئت علمی گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان
علی ایمانی - دانشیار بخش باغبانی، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج

خودناسازگاری در بادام و گونه های جنس آلوسانان یک مکانیسم مهم ژنتیکی است که به این گیاهان اجازه می دهد گرد ه خود ی یاگرده های مشابه را تشخیص دهند و سبب جلوگیری از خودباروری می شود. خودناسازگاری در بادام از نوع گامتوفیتیک است و توسطیک مکان ژنی چند آللی کنترل می شود. مطالعه حاضر به منظور شناسایی و انتخاب اولیه نتاج خودسازگار در تلاقی های کنترل شده بادام با استفاده از آغازگر اختصاصی SFF-SFR انجام شد . برخی صفات مهم مورفولوژیکی والدین تلاقی ها با استفاده از توصیفگر UPOV و IBPGR بادام ارزیابی شدند. همچنین نتاج (F(1 حاصل از پنج ترکیب تلافی شامل تلافی های A (تونو × ژنوتیپ 101)، B (سوپرتووآ × ژنوتیپ 101)، C (ژینکو × شاهرود 21)، D (تونو × ژنوتیپ 12) و E (تونو × شاهرود 17) با استفاده از روش PCR جهت تکثیر DNA و بررسی خودسازگاری، آزمایش شدند. نتایج حاصل از روش PCR با استفاده از آغازگر SFF-SFR نشان داد که نتاج خودسازگار نواری به اندازه 449 جفت باز نشان دادند که نتاج خودناسازگار فاقد این نوار بودند. علاوه بر این، تمامی ارقام خودناسازگار داخلی فاقد آلل (S(1 بود و این آلل تحت هیچ شرایطی در والدین مادری (ارقام خودناسازگار داخلی) وجود نداشت.

آغازگر SFF-SER، الل Sf، الل S1، بادام، خودناسازگاری، PCR