جهاندوست سبزعلیپور - دکتری زبان و ادبیات فارسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، ایران
راحله ایزدی فر - دانشجوی دکتری زبان شناسی ، دانشگاه بوعلی سینا،همدان،ایران

زبان تاتی از جمله زبانهایی است که از میان شیوه های رایج در بین زبانهای جهان برای نمایشی روابط دستوری، از شیوهٔ «حالت نمایی» و «نشاندار کردن وابسته ها» در کنار شیوه های دیگری همچون ī STད། ༠ مظابقه» استفاده می کند. این زبان یکی از زبانهای ایرانی شمال غربی است که گونههای« در برخی روستاها و شهرهای استانهای اردبیل، قزوین، زنجان و گیلان به حصورت جزیرههای زبانی به حیات خود ادامه می دهند. گونهٔ مورد بررسی در این مقاله، دروی (deraV-i) تاتی مورد تکلم درگونه است. با وجود ویژگیهای کهن این گونهٔ زبانی، تاکنون تحقیقی در مورد نظام حالت نمایی آن را انجام نشده است؛ درحالی که این گونه، به علت مهاجرت بسیار زیاد نسل جوان به شهرهای اطراف و آن ܢܬعدم انتقال به نسل بعدی، از زبانهایی است که بسیار در معرض خطر فراموشی قرار دارد.

زبان تاتی، حالت نمایی، گونهٔ تاتی در وی، فاعلی - مفعولی، کنایی - مطلق