مریم سادات غیاثیان - استادیار زبان شناسی و زبان های خارجی،دانشگاه پیام نور،تهران، ایران
عباسعلی آهنگر - دانشیار زبان شناسی ،دانشگاه سیستان و بلوچستان،زاهدان،ایران
داوود فیرحی - دانشیار علوم سیاسی،دانشگاه تهران،ایران
طاهره ذاکری - دانشجوی دکتری زبان شناسی همگانی،دانشگاه پیام نور،تهران، ایران

نشانگر تعدیل، یک راهبرد بلاغی است که سخنگو آن را در جهت عدم تعهد به گفته ای یا عضویت کامل در گروهی، یعنی تعدیل محتوا یا به منظور تعدیل نیروی غیر بیانی گفته به کار می برد. نشانگر تعدیل را باید به عنوان یک عمل عمدی تلقی کرد که سخنگو با انتخاب یک ابزار زبانی، ورای محتوای گزارهای پیام، بر تعبیر گفته تأثیر می گذارد؛ چنانکه محتوا یا نیروی آن را اصلاح میکند. نشانکرهای تعدیل علی رغم فقدان معنی واژگانی مشخص، دارای معنی نقشی و کاربرد شناختی قدرتمندی هستند. مقالهٔ حاضر به روش توصیفی - تحلیلی و با هدف تعریف و معرفی کاربردهای نشانگرهای تعدیل براساس الگوی فریزر (2009) و درنهایت، تحلیلی موردی از این کارد بردها در گفتمان سیاسی از کنفرانسهای مطبوعاتی داخلی رئیس جمهور (دورهٔ دهم) با رویکرد تحلیل کفتمان انتقالی به نگارش درآمده است. یافته های تحلیل موردی نشان میدهد که رئیس جمهور (دورهٔ دهم) در راستای پایبندی به زبان دیپلماتیک از نشانگرهای تعدیل، به عنوان یکی از تدابیر ماهرانه در گفتار سیاسی در جهت ابهام و طفره، بهره برده است و نشانگرهای مجهول و ضمایر مبهم بیش از سایر انواع نشانگرها در گفتمان اومشاهده می شود.

گفتمان سیاسی، کنفرانس مطبوعاتی سیاسی، نشانگر تعدیل، طفره، تحلیل گفتمان انتقادی