امیر میرزایی موسی وند - دانشجوی دکتری مرتعداری دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فناوری کشاورزی و منابع طبیعی،
اردوان قربانی - دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فناوری کشاورزی و منابع طبیعی، *نویسنده مسئول
محمدعلی زارع چاهوکی - دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فناوری کشاورزی و منابع طبیعی،
فرشاد کیوان بهجو - استاد گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

این تحقیق در منطقه ای با مساحت حدود 1200 هکتار در شرق شهرستان خلخال صورت گرفت. نمونه های گیاهی مشاهده شده در منطقه طی فصل رویشی جمع آوری و براساس روش های متداول تاکسونومی گیاهی با استفاده از منابع فلور مختلف و سایر منابع شناسایی، تیره، جنس و گونه هر یک از آن ها تعیین گردید. نتایج نشان داد که بزرگ ترین خانواده ها از لحاظ تعداد گونه نعناعیان (Lamiaceae) با 14 گونه (18/92 درصد) گرامینه (Poaceae) با 13 گونه (17/57 درصد)، کاسنی (Asteraceae) و پروانه آسا (Fabaceae) هر کدام با 10 گونه (13/51 درصد) و چتریان (Apiaceae) با 6 گونه (8/11 درصد) می باشند. از نظر شکل زیستی 55/41 درصد همی کریپتوفیت، 28/38 درصد تروفیت، 9/46 درصد کامفیت، 5/41 درصد ژئوفیت و 1/35 درصد فانروفیت، نتایج بررسی های پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه مورد مطالعه نشان داد که اکثر گونه های آن (65 درصد ) مربوط به ناحیه ایرانی- تورانی می باشند. درصد بالای عناصر ایرانی- تورانی، نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه به این فیتوکوریون تعلق دارد. همچنین، این مطالعه غالبیت بارز گیاهان همی کریپتوفیت را نشان داد که احتمالاً ناشی از ارتفاع بالا و سرمای شدید حاکم بر منطقه در فصل نامساعد است. همچنین وفور گونه های تروفیت هم به ارتفاع منطقه و هم تخریب های شدید و آشکار ناشی از چرای مفرط توسط دامداران است.

فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی، خلخال